Bertwal
by Paul Diaz
by Paul Diaz
Chapter 17: Smile
Dalawang lingo ang lumipas, dismissal at si Joanna nakaupong mag isa sa tambayan. Dumating sina Jane at Jamie pero di sila pinapansin ng kaibigan nila. “Oy sis whats the problem?” tanong ni Jane at bigla tinignan ni Joanna si Jamie. “Ask her” sagot ng dalaga kaya napatingin si Jane kay Jamie. “Close na ulet sila ni Tonying” sabi ni Jamie at nagulat si Jane.
“Kasalanan niyo to. Alam niyo weak ako sa ganito pero pinilit niyo ako. Galit ako sa sarili ko kasi di man lang ako makatanggi. Okay na sana e, I already told him I am in love with Paolo pero alam ko mag nagsulsol sa kanya e. I already buried my feelings for him, pero kayo…di ko alam kung kaibigan ko kayo e. You know how weak I am, di ako makatanggi kasi ayaw ko manakit. Instead na telling him to back off ano ginawa mo Jamie?” sabi ni Joanna.
“Hey, kasalanan ko ba kasi if he still likes you? And you could have said no naman e” sumbat ng kaibigan niya. Biglang tumayo si Joanna at hinarap si Jamie, “Oo kasi alam mo na if he sticks around then the feelings buried would come back and it did! Ngayon gulong gulo isip ko, puso ko parang nabibiyak sa dalawa” sabi ni Joanna at naiiyak na siya. Inakbayan ni Jane ang kaibigan niya at si Jamie hindi makapagsalita.
“Then learn to say no, mamaya ata he is inviting you to dinner with his parents. So learn to say no” sabi ni Jamie at galit na galit si Joanna pero niyuko nalang niya ulo niya. “Will you please say no for me?” hiling ng dalaga. Tahimik ang dalawang kaibigan niya pagkat biglang dumating si Anthony. “Hey, anong happening? O bakit ka umiiyak?” tanong ng binata. “Puling lang” sabi ni Jane sabay kunwari hinihipan niya mata ng kaibigan niya.
“Ah akala ko may nagpaiyak sa iyo. So ano insan you coming with us?” tanong ni Anthony kay Jamie at biglang napatingin si Joanna sa kanya. “Please” bulong ng dalaga pero si Jamie huminga ng malalim, “Sorry sis. Ah insan I have things to do, sige say hi to auntie and uncle for me nalang” sabi ni Jamie sabay umalis. “Ano ready to go? Jane gusto mo sumama?” tanong ni Anthony at si Jane naman ang tinignan ni Joanna.
“Ah sensya na may lakad kami mamaya ng parents ko. Sige iwan ko na kayo ha” sabi ni Jane at napasimangot si Joanna.
“Ano may gagawin ka pa ba? Or shall we go?” tanong ni Anthony kay Joanna at napatingin sa kanya ang dalaga. Gusto niya magpalusot, gusto niya tumanggi pero di niya mahanap ang lakas gawin ito. “Yeah, lets go but I have to go home early” sabi ng dalaga. “Oo don’t worry hatid ka namin” sabi ng binata at naglakad na sila papunta sa gate kung nakita ulit sila ni Marco. Nagkatitigan sina Joanna at Marco, parang humihingi siya ng tulong sa binata pero si Marco ngumiti nalang at naglakad na palayo.
Kinabukasan ay Lingo at late nagising si Marco pagkat umabot na sila ng ala una ng umaga magkausap sa telepono ni Joanna. Kumain siya ng almusal sabay naligo, nagkulong siya sa kwarto sabay sinindi ang computer. Habang nagloload ang operating system biglang tumunog ang phone niya kaya agad niya binasa ang text message.
Hanna: Sis grabe, his mom said “balita ko you two have been going out often lately. Are you two a couple?” Grabe sis di ko alam isasagot ko kaya ngumiti nalang ako.
Paolo: Sis grabe, his mom said “balita ko you two have been going out often lately. Are you two a couple?” Grabe sis di ko alam isasagot ko kaya ngumiti nalang ako.
Pagkabasa ni Joanna ang text niya ay napabangon siya sa kama at napasigaw. “Shet!!! Wrong send!!!” sigaw niya at nagsimula na siyang magpanic. Naglakad lakad siya sa kwarto niya at talagang kinakabahan. Huminga siya ng malalim at naiiyak na siya.
Hanna: We have to talk
Paolo: No we don’t
Hanna: Let me explain
Paolo: I don’t want to hear it
Galit na galit si Marco at agad siya lumabas ng kwarto niya at bumaba. Si Lianne at Nerissa kumakain sa lamesa at nakita ng bunso ang kuya niya bumaba ng hagdanan. “Oh shet ate, this is bad” bulong niya. “Bakit?” tanong ni Nerissa. “This is bad ate, yung kilay ni kuya magkasalubong, galit siya…wait” sabi ng bunso sabay takbo at hinabol ang kuya niya na lumabas ng bahay. “Kuya wait sama ako” sabi ni Lianne. “Lianne, wag ngayon please” sabi ni Marco at napatigil ang bunso. “Kuya…are you okay?” tanong ni Lianne at nilingon siya ni Marco at nginitian lang.
Si Joanna pinagsusuntok ang unan niya at di na mapigilan ang mga luha niya sa pag iyak. Kinuha niya phone niya at nagtype ng mesahe.
Joanna: Mga sis nag wrong send ako. Baka di na niya ako kakausapin. I said we have to talk. He said no we don’t. I said let me explain pero sabi niya I don’t want to hear it. I don’t want to lose him. Di ko na alam ang gagawin ko.
Jane: Oh my hala. Pano na yan?
Jamie: Im sorry sis
Joanna: I don’t know what to do. Galit na siya. I really don’t want to lose him.
Humarap si Joanna sa computer at di na talaga mapigilan ang mga luha niya sa pagbagsak. Inaabangan niya mag online si Tinitron pero wala ito sa Plurk. Di na mapakali si Joanna, bumaba siya pero ayaw niya makita ng mommy niya na umiiyak siya kaya agad siya bumalik sa kwarto at nag iiyak.
Si Marco palakad lakad sa kalsada, galit na galit siya at kahit batiin siya ng mga kakilala niya sadyang malayo ang iniisip ng binata. Sa store siya napadpad at kahit di siya naninigarilyo ay napabili siya agad at sumindi ng isa. Masakit ang dibdib niya, mas matinding pighati ang nararamdaman niya kumpara sa nakaraan niyang relasyon.
Lumipas ang isang oras ay naglakad na pabalik si Marco sa bahay nila, napatingin siya sa langit at ngumiti. Pagkapasok ng bahay ay huminga siya ng malalim, nakita niya ang ate niya at bunsong kapatid na nakaupo sa sofa at nakatingin sa kanya. “Kuya?” tanong ni Lianne. “I am fine mga ate, don’t worry” sabi ng binata sabay umakyat sa kwarto niya.
Si Joanna kumuha ng pagkain at sa kwarto nagkulong, humarap sa computer at tuloy ang pagtulo ng luha niya. “Ang alat ng pagkain at tubig” tinype niya bilang titulo ng thread niya at ilang sandali pa tumunog ang phone niya kaya agad niya ito binasa.
Paolo: We have to talk. Tawagan kita
Hanna: Wag na. Sabi mo di na
Paolo: Sige na. Kanina yon pero I changed my mind
Hanna: I cant
Paolo: Why?
Hanna: Alam ko sasabihin mo na ako ang pinakamasamang babaeng nakilala mo
Paolo: Hahaha di ah. Sige na
Hanna: I cant. Di ko alam sasabihin ko
Paolo: Sige na please
Hanna: Itext mo nalang yung sasabihin mo
Paolo: Tulad ng dati, we start with Hello
Hanna: Today is different. Sorry talaga
Paolo: Sige na tawagan kita. I promise to make you smile
Hanna: Okay. Teka tapusin ko lang tong kinakain ko
Paolo: Okay eat well. Text me pag okay na
Huminga si Joanna ng malalim at napangiti konti sa sinabi ni Paolo. Tuloy ang pagdaloy ng luha niya pero pinilit niya ubusin ang pagkain. Kahit tapos na siya ay di siya mapakali at di alam ang sasabihin kay Paolo kaya nagdadalawang isip siya. Nahiga siya sa kama at nagtext para patawagin na ang binata.
“Hello?” sabi ni Marco at di makapagsalita si Joanna at napaungol nalang. “Hey, talk to me. Wag kang ganyan” sabi ng binata. “Hello” bulong ng dalaga at halata ang takot sa boses niya. “Hello, Hanna, sige na relax ka lang. Talk to me tulad ng kagabi, yung normal na salita” sabi ni Marco. “I cant, sorry” sabi ng dalaga. “Hay sige na Hanna talk to me normally, stop crying, I can hear you crying” sabi ng binata. “Sorry talaga” sabi ni Joanna.
“Hey, listen may sasabihin ako sa iyo. I love you Hanna, I love you very much. Yeah I was hurt sa wrong send mo pero matagal ko na napapansin na meron nangyayari. But look I said kahit na, and I still pushed through kahit may doubt. I admit galit na galit ako kanina. I went for a walk, I even smoked, pero alam mo on the way back home nawala yung galit ko e. Ewan ko ba, nanaig ang pag ibig ko sa iyo. At ayaw ko mawala ka sa akin so I said what the heck”
“Listen, I know what he have right now is virtual, but I can honestly tell you na my feelings for you are real. Mahal na mahal kita Hanna or whatever your real name is. Basta mahal kita, ikaw oo ikaw. I don’t want to lose you over this, so I want you to know tanggap ko kahit meron kang iba and I want to tell you that I AM NOT GOING ANYWHERE. I am staying, I love you very much and kahit na ganyan mamahalin parin kita” sabi ni Marco at humagulgol na si Joanna.
“Hey stop crying, nandito lang ako at di ako aalis. It would take more than that to make me go away. I love you and I repeat, I am not going anywhere okay?” sabi ni Marco at pinilit ni Joanna magsalita kahit na humahagulgol siya. “Pao mahal din kita, mahal na mahal kita” sabi ni Joanna at nakahinga ng malalim si Marco. “I don’t know whats going on with you and that guy pero I want you to know my love doesn’t stop kahit meron kang iba. Di magbabago tingin ko sa iyo at di ako aalis” ulit ni Marco.
“Pao…di ka spare tire. I want you to know di ka spare tire! I love you MORE! Much much more. Its just complicated right now” sabi ng dalaga. “Shhhh you don’t have to explain, I heard what I want to hear so stop crying okay? Sorry kanina kasi nag init ulo ko. If I were somebody else siguro wala na talaga pero eto ako I am staying dahil mahal na mahal talaga kita. I know I should be angry but I am not as in wala, I feel happy actually” sabi ng binata.
“Ha?” tanong ni Joanna. “Oo happy ako, kasi I just realized that my feelings for you are true at mahal na mahal talaga kita. Kanina papunta sa store di ko na alam ano na mangyayari e, pero on the way back I felt that I could not lose you, di ko kaya mawala ka e so kahit na ganyan Hanna mahal parin kita at mamahalin parin kita kahit ano man mangyari pa” sabi ni Marco.
Dalawang oras nag usap yung dalawa sa telepono. Minalas lang pagkat naubusan ng baterya si Joanna. Agad nagcharge si Joanna at kung kanina malungkot siya ngayon halos sumabog na siya sa saya.
Joanna: Mga sis okay na kami!
Jane: Ha? Anong nangyari?
Jamie: Buti naman
Joanna: Hahahaha. He loves me and I love him too!
Jane: Pano na si Tonying
Joanna: Ha? Tonying who? I love Paolo! Period!
Jane: E kaya nga pano si Tonying?
Joanna: Hahahaha basta watch and learn sis
Jane: Ang labo mo. Don’t tell me dalawa sila?
Joanna: Nope. Just watch. Hahahaha sige sis later charge pa ako.
Kung nung tanghali walang gana kumain si Joanna, bumalik ang katakawan niya sa hapunan. Kapansin pansin ang tuwa niya sa di matanggal na ngiti sa kanyang mukha. “Anak naka drugs ka ata” sabi ng mommy niya. Di sumagot si Joanna at tinuloy ang pagkain niya, “Kung sino man nagpapasaya sa iyo sabihin mo thank you” hirit ng nanay niya at tumawa bigla si Joanna. “Don’t worry ma I will tell him later” sabi ng dalaga.
After dinner nag online si Joanna at bigla siyang natuwa sa nakita niya. “I aint going anywhere” nakalagay sa topic ni Tinitron kaya napangiti nanaman siya at agad nagtype.
Bettyfly: Thank you
Tinitron: No need to thank me but thank you
Bettyfly: Thank you for what?
Tinitron: For so many things. For making me this way
Bettyfly: Hmmm negative?
Tinitron: Oh no, positively super happy
Bettyfly: Busy ka?
Tinitron: Game?
Bettyfly: Hahaha. Game!
Sabay sila nag offline at agad tumawag si Marco kay Joanna. “I love you Pao” sabi agad ni Joanna at nabigla yung binata. “whoa, kakaibang hello yan ha” sabi niya at tumawa si Joanna. “E that’s what I feel e” sabi ng dalaga. “I love you too Hanna” sagot ni Marco at nagtawanan sila.
“Grabe, this day was a rollercoaster ride” sabi ng binata at natahimik si Joanna. “Wag mo na ipaalala malulungkot nanaman ako” sabi niya. “Bakit naman? We are okay na diba?” tanong ni Marco. “Oo pero I feel guilty you know” sabi ng dalaga. “Sus, don’t be okay? I love you. Teka…ang alat ng pagkain at tubig” sabi ni Marco at tumawa ng malakas si Joanna. “Loko! Nabasa mo pala yon” sabi niya. “Hahaha ang drama mo e” sabi ng binata.
“E ikaw kasi e, akala ko mawawala ka na. No we don’t sabi mo at ayun naiyak na ako ng bonggang bongga. Kaya nung kumakain ako tulo ng tulo luha ko, umalat tuloy pagkain ko” kwento ng dalaga at nagtawanan sila. “Pero alam mo lumukso ulit dugo ko nung nabasa ko sinabi mo na you promise to make me smile. Kanina I was so depressed and sad but you really made me smile, thank you” sabi ni Joanna.
“Sus, mahal kita at ayaw ko mag end ang araw na nakasimangot ka. I always want you to end you day smiling. Past is past, sorry din kanina sa instant reaction but I love you and I don’t mind being a spare tire talaga. Ikakatuwa ko pa maging spare tire kesa wala. So I aint moving, I am staying with you” sabi ng binata at napangiti nanaman si Joanna.
“Pao…mahal kita…don’t worry just give me time to get rid of the complications at ako naman ang magpapasmile sa iyo” sabi ng dalaga. “Ha? What do you mean? Naka smile naman ako ha” sabi ni Marco. “Maybe you are but I am going to make sure smile na permanent yan, basta just give me time. This time may lakas ng loob na ako thanks to you. What you have done today made me so happy. Akala ko talaga wala na pero lalo ako napahanga at napamahal sa iyo” sabi ng dalaga.
“So please just hang on a little more, I am going to be honest with you but sana tiisin mo mga maririnig mo konti pa. I need a little more time to change but I promise you that smile na di matatanggal sa face mo” sabi ng dalaga. “Yung tipong mala Joker na ako ganon at lilitaw na mga bones sa cheeks ko?” biro ni Marco at nagtawanan sila.
“Alam ko Pao ang pagmamahal di kailangan suklihan, alam ko yon at grateful ako sa naipakita mong pagmamahal sa akin. Kung ibang lalake ka wala na talaga, pero you are different. I feel so happy being loved, really being loved at ngayon ko lang naramdaman tong feeling na to. I know I hurt you many times already but this time ako naman magpaparamdam sa iyo how much kita kamahal. Hiling ko lang ay konting panahon pa kasi change cannot happen agad but it will” sabi ni Joanna.
“And I want you to know that even if that change does not come, I will love you with all my heart and I promise to make you smile everyday. Sana nga di ako maubusan ng ways kasi ayaw ko maging redundant sa mga tactics ko” sabi ni Marco at natawa silang dalawa. “Pao, kahit ulit ulitin mo mga teknik mo o kahit wala ka gagawin lagi mo ako mapapangiti just by being you. I have never been in love like this and ang sarap ng feeling” sabi ni Joanna.
“Ako nga din e. Right now parang sasabog sa tuwa ang puso ko. Kahit nakaramdam ako ng pain kanina, grabe burado agad talaga dahil mahal kita e. I even cant believe it myself, dapat galit ako pero that walk home made me realize that I am really in love with you and I am brave enough to say that I am really in love with you” bawi ni Marco at sabay pa sila napangiti.
“Pao remember, the smile I promised…a smile from me that only you can possess. Right now I am wearing a smile you gave me, a smile that no one can take away or surpass. A smile that is unforced and beeming with happiness. So Pao please wait for a little bit more…”
