BERTWAL EBOOK COVER
Bertwal
(THIS IS A SHOWCASE COPY OF THE STORY ONLY)
by Paul Diaz
by Paul Diaz
Chapter 19: Goodbyes and Hellos
At sumapit ang tinakdang araw, si Marco alas kwatro palang gising na at napanligo at nakabihis. Si Joanna maaga din nagising at di mapakali. Si Marco di makakain sa almusal habang si Joanna ay subo ng subo at talagang nagpapanic. Sa eksaktong sandali sabay nagring ang phone ng dalawa, agad sila tumakbo papunta sa kwarto nila para sagutin ang kanilang mga tawag.
“Hello Pao?” sabi agad ni Joanna. “Hoy gaga! Anong Pao? Tinatanong ni Jamie kung gusto mo sumama at lalabas daw sila ni Rich” sabi ni Jane. “Oo! Oo! Sasama ako, saan? Ano oras? Now na?” sagot ni Joanna at nagulat si Jane. “Hoy! Ano ba nangyayari sa iyo?” tanong ng kaibigan niya at tumawa si Joanna. “Ah wala sis, oo sama ako, san ba tayo magkikita at anong oras?” sagot ni Joanna. “Alas dyes sis, dun tayo sa Hotshots, yung place na pinagkainan natin before start ng sem, yung sinundo ka namin remember?” sabi ni Jane. “O sige, I will be there” sabi ni Joanna. “wow, kakaiba ka ata today ah” sabi ni Jane. “Hahaha ah? Eh sige sige at kakain pa ako, gutom ang clan ko” sabi ng dalaga sabay patay sa phone.
“Hello?” sagot ni Marco at si Angelo nagboses babae, “Hello Marco this is Hanna, I love you” sabi niya at natawa si Marco. “Shut up bakla! She doesn’t know my real name” sabi ni Marco at tumawa si Angelo. “Shoot oo nga no, Paolo dapat, oh well pre gusto mo sumama?” tanong ni Angelo. “Oo sige saan at anong oras?” tanong ni Marco. “Wow, sure ka? Bakit nag LQ ba kayo ni Hanna?” tanong ng kaibigan niya.
“Hindi pare, basta sasama ako” sabi ni Marco. “Okay alas dyes sa Hotshots pare daw, basta yung dati” sabi ni Angelo. “Okay pare, sige paalis na ako” sabi ni Marco. “Ano? Pare alas otso palang” sabi ni Angelo. “Basta, kailangan ko magpakalma, wag ka na kokontra okay?” sagot ng binata. “Fine, sige pre later” sabi ni Angelo sabay patay sa phone. Sakto nakatanggap si Marco ng isang text message.
Hanna: Hi. Okay lang ba around 11am?
Paolo: Sure, saan ba tayo magkikita?
Hanna: Sa mata?
Paolo: Hahahaha ayos!
Hanna: Uy sorry grabe kasi im a bit excited at kinakabahan
Paolo: Same here, so this is it Hanna
Hanna: Oo nga e, ah busy ka?
Paolo: Di naman, game?
Hanna: Game!
Tinawagan ni Marco si Joanna, pareho sila kinakabahan pero matapos ang ilang tawanan ay kumalma na sila. Napag usapan nila ang meeting place, gulat sila pagkat akala nila soul resonance ulit ang gumana. Pagsapit ng alas nuebe ay nagpaalam na sila isat isa, huling paalam nila bilang di magkakilala.
Hanna: It was nice talking to you Paolo
Paolo: Likewise Hanna. I gues this is where Hanna and Paolo ends
Hanna: Yeah, no sad goodbyes
Paolo: Ahahaha ang drama mo! Para namang mamatay na tayo
Hanna: Ikaw kasi e. Pero totoo naman, the next time we say hello, we will be using our real names already
Paolo: Oo nga e, so goodbye Hanna
Hanna: Goodbye Paolo. Whoever you are, I love you and I will see you later
Paolo: I love you too whoever you may be.
Alas dyes ng umaga nakarating si Joanna sa meeting place, nandon na sina Jane at Jamie at nakita niya naglalakad palayo sina Angelo at Richard. “O san sila pupunta?” tanong ni Joanna at nagulat ang mga kaibigan niya pagkat sa likod siya sumulpot. “Uy nandyan ka na pala, ay may tinignan lang sila. Upo ka dali at basahin natin tong mga dreams nila” sabi ni Jamie pero si Joanna naglakad lakad lang sa paligid. Ilang minuto lumipas at nairita si Jane sa kaibigan niya. “Oy ano ba problema mo? Maupo ka nga kasi. Bakit lakad ka ng lakad?”
Naupo si Joanna sa tabi ni Jane, pinakita ni Jamie ang mga nakasulat na dreams nila pero malayo ang tingin ni Joanna. Ilang sandali lang tumayo ulit ang dalaga at naglakad lakad. “Sis ano ba problema mo?” tanong ni Jane. “Wala naman, gusto ko lang maglakad lakad” sabi ni Joanna. “May almuranas ka ba?” tanong ni Jamie sabay nagtawanan ang mga kaibigan niya.
Sa bakanteng table sa tapat naupo si Joanna, wala pang sampung segundo naglipat ulit siya ng lamesa hanggang sa mapwesto siya sa table sa likuran nina Jane at Jamie. “Ano ba problema niya?” bulong ni Jamie. “Ewan ko, siguro nag away sila ng Papa Pao niya or whatever, hayaan mo na. Pabasa nga ng dream ni Angelo” sabi ni Jane at bigla siya tinukso ni Jamie. “Fine, di kay Richard nalang” banat ni Jane sabay tawa.
Trenta minutos bago alas onse dumating si Marco at nakiupo sa tabi ni Joanna. “Hey” sabi ng binata at ngumiti si Joanna. “So ano plano?” tanong ng binata at malayo nanaman ang tingin ni Joanna kaya di ito nakasagot. Napalingon si Jamie at nakita si Marco, “Uy, may pinuntahan saglit yung dalawa, gutom na ba kayo? If you are sige lang go ahead and order na” sabi niya. Napatingin si Marco kay Joanna at tulala parin ang dalaga, “Ganda ng dress mo, bagay sa kagandahan mo” sabi niya at napatingin sa kanya si Joanna. “Ano sabi mo?” tanong ng dalaga at natawa si Marco. “Tara order na tayo” sabi ni Marco sabay tawa. “Later na” sabi ni Joanna. “My treat” banat ni Marco at nagulat yung dalaga.
“Totoo ka?” tanong ni Joanna at naglakad na si Marco papunta sa entrance ng restaurant sabay nilingon si ang dalaga. “Kung ano man pinoproblema mo idaan mo sa pagkain at mawawala yan pansamantala, tara na” sabi ni Marco. Sumunod si Joanna pero napalingon pa sa paligid, nakitang walang paparating kaya agad sumunod sa binata. Sa counter nagtitingin ang dalawa sa panel kung ano ang oorderin nila, ilang sandali pa nagsalita na si Marco, “Miss, isang garlic cheeseburger tapos two twister fries and Coke” sabi niya sabay tingin kay Joanna. “Ako din ganon narin” sabi niya. “Ha? You like garlic cheeseburger?” tanong ni Marco. “Duh! Remember last time yon ang order ko, ang sarap kaya niyan” sabi ni Joanna.
“Ah ikaw ba yun nag order non? Hahaha oo masarap siya” sabi ni Marco. “Hay naku palibhasa snob ka kasi at may sariling mundo” banat ni Joanna at natawa yung binata. “Sorry naman shy type ako e at that time kasi naparami ang kain ko ng fries kaya kinailangan ko lumayo at maghasik ng lagim sa kapaligiran” kwento ni Marco at biglang sumabog sa tawa si Joanna. Napatigil si Marco at napatitig kay Joanna, napansin ng dalaga kaya agad siya tumigil.
“Sensya na sa tawa ko” sabi ni Joanna at biglang napaisip si Marco pero tumawa nalang. “Bakit may problema?” tanong ng dalaga. “Wala naman, may naalala lang ako pero don’t worry its nothing” sabi ng binata. Nang nakuha nila ang order nila ay bumalik sila sa labas at naupo. Agad lumapit si Jane at kumuha ng fries, “Ew! Garlic cheeseburger! Tama lang na malayo kayo sa amin” sabi ni Jane sabay balik sa tabi ni Jamie.
“They don’t know what good food is” banat ni Marco at nag agree si Joanna kaya sabay pa sila napakagat sa sandwich nila. “Alam mo ang kulang dito sa resto na to ay pizza” sabi ni Joanna at nanliwanag ang mga mata ni Marco. “Ay sinabi mo, sus pag may pizza pa dito grabe favorite ko na talaga tong lugar na to” sabi ni Marco habang puno ang bibig niya. “So you like pizza too?” tanong ni Jane. “Hell yeah! Sus kahit umaga tanghali gabi pa” sagot ni Marco at si Joanna naman ang napatitig sa binata. “Hmmm bakit?” tanong ni Marco. “Wala, I love pizza too” sabi nalang niya sabay ngiti.
Mabilis naubos ang pagkain nila, napatingin si Joanna sa relo niya at limang minuto nalang at alas onse na. Si Marco sumandal sa upuan sabay hinimas ang tiyan sabay napalingon sa paligid, habang si Joanna pasimpleng napapalingon din. Di nanaman mapakali ang dalaga at tapik ng tapik sa mesa, palakas ng palakas ang tapik niya kaya napansin ito ni Marco. “Parang matindi ang problema mo ah, di ata nadaan sa pagkain” sabi niya.
“Wala ako problema” sabi ni Joanna. “Ows? Oh well, alam mo pag ako may dinadamdam o di mapakali I sing, nakakatanggal ng stress” sabi ni Marco. “Di ako stressed” sabi ni Joanna pero pabilis ng pabilis ang mga tapik niya sa lamesa. “Balita ko magaling ka kumanta, sayang we had to go last time, di pa kararating niyo non?” sabi ni Marco. “Oo, balita ko pati ikaw maganda boses mo e” sagot ni Joanna. “Di naman, alam mo kanina ka pa talaga, halika sabayan mo ako kanta tayo” sabi ni Marco.
“Hoy! Maawa naman kayo sa amin, wag niyo naman ihahasik ang bad breath niyo sa pagkanta” sabi ni Jane sa dalawa. Natawa bigla si Joanna at nagtakip ng bibig, “Bruha ka ang layo mo na nga naririnig mo pa usapan namin, bakit nag spy ka?” banat ni Joanna. “Siyempre, malay ko ba kung nagkakaigihan na kayo diyan no” sabi ni Jane. “Excuse me! Taken na ako no” sumbat ni Joanna. “Yup me too” sabi ni Marco at napalingon din bigla si Jamie sa dalawa. “Ows? Bakit di namin nakikita?” tanong ni Jamie. “Maybe later you will” sagot ni Marco.
“Kaya naman pala walang nangyayari sa kanila meron na palang girlfriend si Marco” bulong ni Jane nang humarap na sila sa mesa nila. “Oo nga e, sayang bagay sila no. At alam mo ba eto pala tignan mo as in sayang sila” sabi ni Jamie sabay labas ng notes niya. “Ano yan?” tanong ni Jane. “Yung dreams nila, grabe basahin mo dream ni Marco muna, then read mo dream ni Joanna” sabi ni Jamie kaya agad naman binasa ni Jane ang nakasulat.
Ilang sandali pa ay napanganga si Jane at napatingin sa kaibigan niya, “Oh shet, grabe ha, parang kung based sa dreams nila they were meant for each other” sabi ni Jane. “Kaya nga e, galing no?” sabi ni Jamine. “Oo kaya, grabe yung ring sa dream ni Marco ay nasa daliri pala ni Joanna, hay shet grabe sobrang coincidence to pero wala e. Kaya pala faceless pareho yung mga kapareha nila sa dreams nila no?” sabi ni Jane at sabay sila napalingon sa dalawa at nakitang parehong napapalingon ang dalawa sa paligid. “Oh well if you were not meant to be talaga e di wala talaga” sabi nalang ni Jamie.
Di parin tumitigil ang pagtapik ni Joanna sa mesa kaya tinulak palayo ni Marco ang mesa bigla. “Sorry ha bothered na ako, sing with me” sabi ng binata at napatingin si Joanna sa kanya. “Ano?” tanong niya. “Sabi ko sing with me, para matanggal yang kaba mo. Trust me it helps” sabi ni Marco sabay napatingin sa relo ang dalaga at huminga ng malalim.
“Panalangin ko sa habang buhay…” kanta ni Marco at barado ang lalamunan niya kaya pumiyok siya at natawa si Joanna. “Wag mo naman sisirain yung kanta” biro ng dalaga at natawa si Marco. “Ahem, sorry naman, you know the song?” sabi ni Marco. “Duh! Syempre naman kaya” sabi ni Joanna. “O di sige sing with me” sabi ng binata. “Sige mauna ka susunod ako” sabi ng dalaga.
“Panalangin ko sa habang buhay” kanta ni Marco. “Makapiling ka” kanta ni Joanna. “Makasama ka” bawi ni Marco at sabay na sila umawit, “Yan ang panalangin ko…at hindi papayag ang pusong ito, mawala ka, sa aking piling mahal ko iyong dinggin” kanta nila sabay nagngitian pa. Sina Jane at Jamie nabighani sa pagkanta ng dalawa kaya napalingon sila saglit sa dalawa, “Hoy wag niyo pollute ang air, di porke maganda boses niyo kasalanan parin mag air pollution” banat ni Jane sabay tumawa sila ni Jamie.
“At wala nang iba pang mas mahalaga, sa tamis na dulot ng pag ibig nating dalawa. At sana naman ay nakikinig ka, kapag aking sasabihing…” kanta nila pero sabay sila tumigil bigla. “Oh bakit ka tumigil?” tanong ni Marco. “E pati naman ikaw ah” sabi ni Joanna at bigla sila nagkatitigan at pareho silang may naalala. Sabay pa sila napanganga at mga mata nila di na naghiwalay ng landas. Ilang sandali pa sabay sila napatingin sa malayo, naupo sila ng maayos at napakapit sa kanya kanyang silya.
Napalingon si Jane sa dalawa at napansin niyang parang estatwa ang dalawa at di gumagalaw. “O bakit kayo tumigil? Nakonsensya ba kayo sa future generation?” banat ni Jane sabay tawa ulit sila ng tawa ni Jamie. Si Marco at Joanna parehong tahimik at di kumikibo, parehong mabilis ang tibok ng puso nila at mga isipan nababalot ng pagkalito. “Parang siraulo tong dalawa, one minute ayos, next mintute ayan tignan mo sila” bulong ni Jane kay Jamie. “Hayaan mo na sila, sasakit lang ulo mo” sagot ng kaibigan niya.
Ilang sandaling katahimikan at nagbulong si Marco, “Lampas eleven na” sabi niya. “Oo nga e, dito sa Hotshots” bawi ni Joanna. “May inaantay ka ba?” tanong ni Marco pero di sila nagtitinginan. “Ikaw meron ba?” bawi ni Joanna at muli sila natahimik. “Do you chat?” tanong ni Marco. “Yes, Jane taught me. And you?” sagot ni Joanna. “Yeah, my sister taught me” sagot ni Marco at medyo napapangiti na ang dalawa pero di parin makapaniwala.
“Bettyfly?” tanong ni Marco at gusto nang tignan ni Joanna ang binata pero nagpigil. “Sus, Jane could have told you my nickname” sabi ni Joanna. “Tinitron, tinaksilang robot” banat ni Marco at sabay sila napatawa saglit pero balik seryoso ang mukha nila pagkat pareho silang nagpapakiramdaman. “She could have told you that too” sabi ni Joanna.
“Hmmm…kilala mo si Hanna?” bulong ni Joanna at lumalaki na ang ngiti sa mukha nila pareho. “Yeah Angelo or Richard could have told Jane and Jamie and they told you” sagot ni Marco. “Siguro inutusan ka nina Jane at Jamie ano? They must have told you the stories I tell them” sabi ng dalaga. “Bihira ko sila makausap, bihira ako nakikipagkwentuhan” sumbat ni Marco at talagang nagmamatigas pa sila.
Tinignan ni Marco si Joanna pero ang dalaga ayaw siya tignan pero nakangiti siya. “Joanna…J-O-A-N-N-A…its really six not four” sabi ni Marco at agad napatingin si Joanna sa kanya. Muling nagkatitigan ang mga mata nila, parehong nakangiti at nangingnig ang mga labi. Sabay pa sila huminga ng malalim at parehong hindi makapaniwala.
“The Jhong incident…it was you right who made him stop right?…you and your sister and…” bulong ni Joanna. “Angelo…sarap nung ensaymada sa tabing store” sagot ni Marco at mga mata nila di na nagtagpo at parehong nakatitig sa semento. Mga ngiti nila pigil, kahit gusto nang sumabog sa tuwa nanatiling tahimik ang dalawa.
“Dito, sa lugar na ito, first time tayo nagkita…I cant believe it” sabi ni Joanna at natawa si Marco. “It was the first day you went out, pati ako first day ko lumabas after a long time…nagkita na pala tayo non” sagot ni Marco at lalong lumaki ang mga ngiti nila. “Akala ko that time ang sama ng ugali mo at snob ka” banat ni Joanna. “Sorry, if we didn’t go play billiards siguro nagkabukingan na tayo no?” sabi ni Marco at muli sila natawa.
“Di ako makapaniwala…I borrowed your phone…and I texted you?” sabi ni Joanna sabay natawa bigla. “Amazingly Angelo borrowed my phone too and nabura niya text mo but he read it…my number isn’t stored so wala daw sa phonebook” sagot ni Marco at pareho na silang bumubungisngis.
“Sabi ko sa iyo may kaboses ka e” bulong ni Marco at natawa si Joanna pero di parin nila magawa ang titigan ang isat isa. “Kaboses ko sarili ko?” sagot ni Joanna at natawa si Marco. “Pero ikaw…sa phone madaldal ka…but if we talk in person soft spoken and parang ayaw mo ako kausapin…so shy ka pala talaga like you said” sabi ni Joanna. “I told you I don’t lie, lalo na sa iyo” banat ni Marco. “I still cant believe it” sabi ng dalaga.
“Ahhh…sabi ni Hannah sa text…she liked one of her friends…sino yon?” tanong ni Marco at napanganga si Joanna at napakagat sa labi. “Ha? If I remember right Paolo said he too likes one of his friends…sino din siya?” bawi ni Joanna at natawa si Marco. Tumawa bigla si Joanna sabay nagtakip ng bibig, “Remember one time magkatabi tayo sa tambayan…tapos sabi nina Jane magkatext tayo” sabi ni Joanna. “Hahaha oo nga e, inabot pa natin ng sabay phone natin, kung sana kinuha niya e di buking na pala” sagot ni Marco at bigla sila nagtawanan.
“Hmmm…kaya mo tignan sina Jane at Jamie sa mata tapos kaya mo sila kausapin. Bakit ako napakahina ng boses mo?” banat ni Joanna at napakamot si Marco at natawa. “Ha? Ah eh ay alam mo ba may isa pa akong favorite na burger dito” sagot ni Marco at napangiti si Joanna at natawa. “Liko moves oh” sumbat ng dalaga. “Eh ikaw, ano yung sagot mo sa CK ko? CKD ba yon as in Crush Din Kita? O ano?” bawi ni Marco at nagtawanan sila.
“Ahem, CK…ano sabi mo corny ka? Corny ako ganon?” banat ni Joanna at natawa nanaman si Marco. “Sorry naman, loyal kasi ako kay Hanna e…pero alam mo tama naman din yung interpretation mo ng CK e” sagot ni Marco at napangiti ang dalaga. “Parinig nga ulit ng ringtone mo” sabi ni Marco at natawa na talaga si Joanna at pinalo ang kamay ni Marco pero agad ito sinalo ng binata at hinawakan.
Nagkatitigan sila at nagngitian, sa wakas hawak na ni Marco ang kamay ni Joanna at lalo pa niya hinigpitan ang hawak dito. “Finally…the walls have been torn down…Hello…Joanna” sabi ni Marco. “Hello…Marco” sagot ng dalaga at muling natahimik ang dalawa ngunit nanaig ang tamis ng mga ngiting nakapaskil sa kanilang mga mukha.
“Sa wakas hawak ko na kamay mo…parang kahapon lang sa panaginip at imahinasyon lang nangyayari ito…now its real” sabi ni Marco sabay tingin sa mga kamay nilang tila ayaw nang magbitaw. “Last night…sabi mo with one hello everything will be alright…pero hindi e” sabi bigla ni Joanna kaya napatingin sa kanya si Marco. “Alam ko pareho tayo ng nararamdaman…parang ang daming naipon na feelings deep inside of me at gusto kumawala right now” sabi ni Joanna. “Oo nga e. Ako din, but my heart is so happy at this moment I just cant explain it and I cant even think straight” sagot ng binata.
Biglang tumayo si Joanna at napatayo narin si Marco, nagharap silang dalawa at lalong nagkalapit ang mga katawan sa isat isa. “I owe you a smile” sabi ni Joanna at napangiti si Marco. “And you already have given it to me” sabi ng binata. “That smile a lot can give you and take away…but this smile I am going to give you will be ours alone” sabi ng dalaga at dahan dahan niyang hinila palapit si Marco, mga mukha nila halos magdikit na, mga mata nila muling nagtuwid ng landas. “I love you…Marco” bulong ni Joanna. “I love you too Joanna” sagot ng binata.
“Ang tagal naman ng dalawa, utusan mo na nga si Marco para hanapin sila” sabi ni Jamie at paglingon ni Jane at bigla niyang niyugyog si Jamie sabay turo sa kina Marco at Joanna. Parehong nanlaki ang mga mata nila sa gulat habang pinapanood nilang magkalapit ang mga mukha ng dalawa, nagkiskisan saglit ang mga ilong nina Marco at Joanna at mga labi nila nahanap na ang isat isa.
“Oh shet! Nananaginip ba ako?” bulong ni Jane at pareho pang tulala ang dalawang dalaga. “What the hell is happening?” sabi ni Jamie ngunit sina Joanna at Marco tila may sariling mundo. Parang sila lang dalawa ang nandon at tuloy ang halikan, wala na silang ibang paraan na maisip upang ibuhos ang naipon nilang nararamdaman para sa isat isa. Di nila naidaan sa simpleng salita noong silay nag uusap, ngunit ang kakulangan na yon ay malugod nila naipadama sa isat isa sa pagtagpo ng mga kanilang labi.
Sina Angelo at Richard parang mga bangkay na naglalakad palapit, parehong nakanganga sa nakikita nila. Nakaabot sila kina Jane at Jamie at sabay pa sila napakalbit sa dalawang dalaga. “Ano nawala lang kami saglit tapos sila na?” sabi ni Angelo at biglang napatigil sina Joanna at Marco at sabay natawa.
“Ah mga sis, meet Tinitron…alyas Papa Pao” sabi ni Joanna at lalong nagulat sina Jane at Jamie. “And guys, eto na siya, my Bettyfly, my Hanna…my Joanna” sabi ni Marco at walang nasabi ang dalawang binata kundi mapangiti nalang. At di inaasahan sumulpot sa tabi si Anthony na nakita ang buong pangyayari at di rin makapaniwala. Lumapit siya sa lamesa ng apat sabay napatingin sa pinsan niya. “Is he the one?” tanong ni Anthony at si Jamie hindi makapagsalita at muling nilingon ang dalawa.
“Di ba he is one of your friends? Is this a joke?” tanong ni Anthony. “Ano? Pare ano nangyayari? You mean to say sila din lang pala magkachat all this time?” tanong ni Angelo. “Di ata e, ewan ko…ano? Totoo ba to?” tanong ni Jane at lahat silang lima tulala at nakatingin lang kina Marco at Joanna.
Sina Marco at Joanna muling nagharap, magkahawak ang mga kamay nila at nagngingitian. “Lets go for a walk?” alok ni Marco. “Do we need to explain to them? Tignan mo sila parang di makapaniwala o” tanong ni Joanna. “Di na ata, I think we have shown them enough. May mga nakwento na ako sa guys and sure ako nagkwento karin sa girls, so they know our story already. We don’t need to explain anything anymore to anyone. If they don’t still don’t believe then they could just look at us” paliwanag ni Marco at sabay sila naglakad palayo na magkahawak kamay.
Nang nakalayo ang dalawa ay nandon parin ang ngiti sa kanilang mukha. “Kung dati sa Buddypoke lang nangyayari tong holding hands…now look its real” sabi ni Marco at natawa si Joanna. Napatigil bigla si Marco at muling hinarap ang dalaga. Kinuha nito ang kanang kamay ng dalaga sabay hinawakan ang ring finger niya.
“Ako naman ang hihiling…konting tiis sana at isang araw pag titignan mo tong daliri mo ay may makikita ka narin na singsing diyan…gusto ko ako maglalagay…just like in your dream…I want that man kneeling down and placing that ring to be me” sabi ni Marco at kumulubot ang mga labi ni Joanna at namuo ang mga luha sa mga mata niya. Tumulo ang isang luha sa mukha niya ngunit kasabay nito ang isang matamis na ngiti para sa binata.
“For now the ring is virtually here in my finger…I can wait…one day it will be real”
-THE END FOR THE FREE BLOG-
MISSING CHAPTERS SHALL BE RELEASED WITH THE SALE OF THE COMPLETE EBOOK
BERTWAL EBOOK NOW AVAILABLE
By
Paul Diaz
EBOOKS FOR SALE
meet the real TINITRON @ Plurk
