Twinkle Twinkle 2: Bagong Delubyo
by Paul Diaz
by Paul Diaz
Chapter 26: Ang Magigiting
Nawala na ang liwanag na bumalot sa gubat, wala nang natirang mga nilalang doon maliban sa anim na magigiting at makapangyarihang mga nilalang. Humarap si Paulito at tinuro ang langit kaya agad nagdasal ng sabay si Monica at Anhica.
Lumakas ang hangin at may mga ulap na nagtipon sa langit. Biglang bumuhos ang ulan at sumugod ang milyong kampon ng kadiliman. Nagpaatras si Wookie at pinunit ang damit ni Paulito. Nagsimula siyang magdasal at nagbaga ang isang kamay niya. Ang nagbabagang kamay niya hinawak niya sa tattoo sa likod ng sugo at mula sa katawan ni Paulito lumabas ang matingkad na pulang liwanag.
Paghupa ng liwanag tumayo sa harapan nila ang Mananabas na agad sumugod sa kalaban. Napatigil ang anim na nilalang sa bangis ng mananabas, kay bilis nitong gumalaw at ramdam ang kakaibang kapangyarihan sa paligid. “Sensya na bossing, ikaw lang ang may sapat na lakas para mapalabas siya kaya sa likod mo nilagay ni lolo ang marka niya” paliwanag ni Wookie.
Higante ang mananabas at nag aapoy ang mga mata nito. Gamit ang malaking kumpay niya bawat wasiwas ay libo libong mga kalaban ang mamatay. Di nakuntento si Wookie at pinalabas narin ang trese Diablos na agad tumulong sa Mananabas. Sabay nagliyab si Tuti at Paulito, magkatabi sila sumugod ng mabilis at pati sila din a umawat.
Napansin ng tatlong dalaga ang ngiti sa mukha ni Tuti habang nakikipaglaban, “Di parin makaget over sa halik ni Nella” sabi ni Monica. “Hindi, yan ang pangarap niya, lumaban katabi ni Paulito…hindi bilang alalay…kundi bilang kapareha” paliwanag ni Anhica.
Biglang nagtinginan sina Monica at Aneth, nagngitian sila saglit at sabay din nagliyab ang kanilang mata. Sandaling nagulat si Monica pagkat itim ang mga mata ng ate niya, “Mamaya na ako magpapaliwanag” sabi ni Anhica kaya sabay silang tatlo sumugod sa kalaban.
Ang itim na nilalang na pinapatapis ni Paulito sinasalo ni Tuti at sinasaksak sa puso. Halatang nagsasaya ang dalawa sa kanilang team work. Ang Mananabas at trese Diablos ginamit ang laki nila at pinatpuputol ang katawan ng mga kampon ng kadiliman habang si Wookie nagpakawala pa ng libo libong mga espiritu para tumulong.
Si Monica tumatawang parang bruha sa ere habang ginagamit niya ang malalakas na hangin para hatiin sa dalawa ang katawan ng kalaban. Si Anhica ginagawang yelo ang bawat katawan ng kalaban na namatay at si Aneth winawasak ang mga nahulmang yelo.
Lahat napatigil nang biglang may sumabog na liwanag sa kalangitan. “Nakawala na siya!!!” sigaw ni Paulito. Madami parin kalaban ang natira kaya kailangan nila magmadali. Si Anhica nakatingin parin sa langit at di napansin ang pasugod na aswang. Masasaksak na sana siya sa likod ngunit may isang lobong kumagat sa aswang at pinababa sa lupa.
“Bossing were back!!!” sigaw ni Bombayno sabay sumigaw ng malakas at nabingi ang kampon ng kadiliman. Nainis ang mananabas pagkat ang mga balak niyang patayin biglang nalang nagbabagsakan dahil sa mabilis na kilos ni Mhigito at mga bulong ni Chado.
Isang grupo ng mga itim na nilalang ang biglang nagsayawan at ginagaya ang bawat indak ni Vandolphous, dinala sila ng aswang sa isang lugar kung saan nag aantay si Virgous na mabilis sila tinosta.
Nagliparan ang mga golden balls sa ere at nagbagsakan ang mga aswang. “Hoy!! Akin lang ang mga aswang!!!” sigaw ni Darwino na tawa ng tawa. “Shut up ka nga, dati gusto mo malaman sino sa atin ang malakas, ano contest tayo?” hamon ni Bobbyno na humarap sa isang higanteng taong lupa. “Bring it on dwende!” sagot ni Darwino.
“One!!! Two!!! Three!!!” sigaw ni Bobbyno habang isa isa niyang pinapabagsak ang mga higante gamit ang kakaibang maso niya. Sa taas ng puno nagpasikat si Darwino at tira ng tira ng golden balls gamit ang tirador niya. “Tweni…tweniwan…twenitoo…twenitri…” sabi niya sabay tumawang parang bakla.
Nagulat ang lahat nang kakaibang Nyobert ang sumugod, napakabangis niya at tila napakalakas. Hindi pa niya suot ang armor niya pero nakikipagbakbakan siya sa mga kalaban. “Ano nakakain niya?” tanong ni Paulito at biglang may tumabi sa kanya na kamukha niya. “Nakaimbento siya ng isang inumin, ewan ko diyan sabi niya tawag don Pulang Toro” sagot ni Louis.
Isang tikbalang sinipa ang lobo palayo, sa ere palang biglang nagbagong anyo si Sarryno. Naging tao ulit siya pero naglabasan ang mga kuko niyang gawa sa bakal. Naglanding sa lupa si Sarryno at mabilis siyang sumugod at pinaglalaslas ang katawan ng tikbalang.
Si Bashito di nagpahuli, humarap sa isang kapre at susuntukin na sana niya pero bigla ito nahiga sa lupa at nakatulog. Nagtaka ang kalaban at kinalbit ang katawan niya, agad bumangon si Bashito at binigyan ng malakas na uppercut ang kapre. Lipad sa ere ang kapre, tumalon ng mataas si Bashito, “Wag mo ako gagalawin pag natutulog ako!!!” sigaw niya at biglang nagbago ang anyo sa isang dragon.
Muling nabuo ang mga disipulo, nadagdagan pa sila ng malalakas na kasama kaya mabilis naabo ang mga kalaban. Ilang libo nalang ang natira, lahat sila nagtago sa likod ni Bombayno na humugot ng buong lakas niya, huminga siya ng malalim at naglabas ng napakalakas na sigaw.
Lahat ng natirang kalaban nanigas sa kanilang kinatatayuan, humarap si Aneth at pinagdikit ang dalawang kamay niya. Mula sa lupa muling lumabas ang itim na usok at unti unting naagnas ang mga kalaban. Nagsanib pwersa si Anhica at Monica at nagpasabog sila ng malakas na liwanag kung saan ang abo ng kalaban naging yelo.
Parang kumintab bigla ang gubat dahil sa milyong pirasong yelo na nagkalat. Muling pumorma ang lahat pagkat nararamdaman na nila ang galit at kapangyarihan ng hari ng kadiliman.
“Alam niyo na ba itong haharapin natin?” tanong ni Paulito. “Oo bossing, sinabi na ni Aneth sa amin. Siya ang nagpatawag sa amin at pinaliwanag niya lahat” sagot ni Louis na bumalik ang anyo niya sa normal.
May aninong gumapang sa lupa at dahan dahan nabubuo ang katawan ng hari. Bago pa ito mabuo sumugod na ang Mananabas at mga Diablos, sumunod narin si Paulito at Tuti.
Isang pitik lang ng kamay agad napatapis ang dalawang bampira. Ang trese Diablos agad naglaho habang ang mananabas ay bumalik sa tabi ni Wookie. “Pasensya ka na ultimo mambabarang ngunit masyado ito makapangyarihan” sabi ng multong mandirigma.
“Bossing mukhang hindi na ako makakatulong sa laban na ito…yun na ang mga pinakamalakas kong espiritu” sabi ni Wookie. “Relax ka lang pare makakaisip ka din” sagot ng sugo habang dahan dahan siyang bumangon.
“Dating gawi!” sigaw ni Paulito at agad nagkalat ang mga disipulo at pinalibutan ang hari. Sumulpot bigla si Bombayno sa tabi ng hari at nagpakawala ng malakas na sigaw. Hindi natinag ang hari at tinignan lang si Bombayno, siya naman ang sumigaw ng malakas halos malasog lasog ang katawan ni Bombayno na napatapis palayo.
Humarap si Vandolphous at sinubukan paamuhin ang hari. Akala ng lahat gumana ito pero tumalikod ang bampira at sinakal niya ang sarili niya. Sinipa ng hari si Vandolphous at napalipad ito sa malayo kaya sa galit agad tinosta ni Virgous ang kalaban ngunit tumawa lang ang hari at hinigop ang lahat ng apoy.
Ubos ang apoy sa katawan ni Virgous, mula sa bibig ng hari lumabas ang kakaibang kulay ng apoy at binuhos niya lahat ito sa taong santelmo. Mabilis gumalaw si Mhigito para ilayo si Virgous. Ang punong malapit ang natamaan ng apoy at wala pang isang segundo naging abo ito.
Sumulpot si Monica sa likod ng hari pero agad tumalikod ang malign at sinuntok ang dalaga sa dibdib. Talsik si Monica pero napasigaw ang hari pagkat nasaksak siya ni Sarryno sa likod. Agad tumalon si Nyobert at dinagok ang ulo ng hari, nagpalit anyo si Bashito at isang malaking oso na may matatalim na kuko ang lumabas. Sinaksak niya rin ang mga kuko niya sa katawan ng hari sabay kinagat ang leeg niya.
Nagpaikot ang hari ng kadiliman at nagpumiglas. Naputol ang mga kuko ni Sarryno at Bashito at nahawakan ng hari ang mga ulo nila. Pinag umpog ang dalawa pero nayakap ni Chado ang hari at binulungan sa tenga.
Tumawa lang ang hari sa narinig niya, “Paano mo papatayin ang nilalang na di pwedeng mamatay?” tanong niya. Pumitik ang hari at lahat ng nilalang ay napatalsik muli. Tumawa siya ng malakas pero mula sa langit nakita nila si Anhica may hawak na malaking bolang liwanag. Agad lumihis ang hari pero nahulog siya sa bitag ng sugo.
Nasaksak ni Tuti sa puso ang katawan ng hari habang si Paulito dalawang kamay niya ang binaon sa dibdib. “Tuti alis!!!” sigaw ng sugo at nagsimulang magbaga ang buong katawan ni Paulito at sumigaw ng malakas ang hari ng kadiliman.
“Anhica!!!” sigaw ni Paulito at agad tumabi ang dalaga at humawak sa balikat ng sugo. Biglang nagliwanag ang kalangitan at namangha ang lahat pagkat sabay nagliwanag ang katawan ng magkapatid. Ang madilim na kalangitan biglang lumiwanag at isang napakalakas na liwanag ang nagpababa sa lupa at tinamaan ang katawan ng hari ng kadiliman.
Sabay napasigaw ang magkapatid at pinanood ng lahat kung paano maagnas ang katawang ng kalaban dulot ng kapangyarihan ng mga taong tala. Ilang segundo pa wala na ang katawan ng hari kaya tumigil na ang liwanag. Nakahinga ng maluwag ang lahat pero agad pinalibutan ni Monica ang mga natirang abo ng kalaban sa yelo.
“Nanigurado lang baka mabuhay ulit” sabi niya at sa wakas lahat sila nagsimula nang magsaya.
“Hindi pa tapos” biglang sabi ni Paulito at lahat napatingin sa kanya. “Anong ibig mo sabihin?” tanong ni Monica at ang maliwanag na langit biglang dumidilim ulit. Ang buwan na kulay dugo at lalong dumilim ang kulay niya at muling nabalot ng takot ang lahat pagkat may kakaibang hangin silang naramdaman sa paligid.
Umangat sa ere ang mga abo ng hari, ang mga yelong nakabalot sa kanila biglang nagputukan. “Uulitin ko ang tanong ko…paano niyo papatayin ang nilalang na di pwedeng mamatay? Akala ko natuto na kayo sa mga dating lumaban sa akin” sabi ng boses na narinig nila sa paligid.
Unti unting nabubuo muli ang katawan ng hari kaya sumugod si Tuti at pinagwawasiwas ang espada niya. Tumawa lang ng malakas ang boses kaya lumipas ang ilang segundo hinawakan na ni Paulito sa balikat ang kaibigan niya at pinatigil. “Wag kang magpapagod” sabi niya.
“Sa wakas tumama ka rin sugo!” sigaw ng boses at tuluyan nang nabuo ang katawan ng maligno. “Naalala mo ba ang sinabi ko sa alagad mo?” tanong ni Paulito. “Na ikaw ang papaslang sa akin?” sumbat ng hari at biglang natawa.
“Lahat kayo lumayo sa butas, hayaan niyo siyang makuha ang katawan niya” utos ni Paulito at agad nagreklamo ang iba. “Sira ulo ka na ba? Sinasaniban ka na ba niya?” tanong ni Aneth.
Biglang nanigas ang katawan nina Monica, Anhica at Wookie at napatingin sila kay Paulito. “Oo hayaan niyo siyang makuha ang katawan niya. Tiwala lang mga kasama” sabi ng mambabarang.
“Sugo! Ano ang binabalak mo? Kung sa katawan na ito hindi niyo na ako kaya ano pa kaya kung nakuha ko na ang tunay kong katawan?” tanong ng hari at si Paulito naman ang tumawa.
“Nagpipigil lang kami. Hindi mo pa nakita ang tunay na lakas namin. Sige kunin mo ang katawan mo! Gusto ko pag maglaban tayo nasa tunay kang lakas at ako din lalaban sa tunay kong lakas!” sabi ng sugo at tumawa ito ng malakas.
Hindi maintindihan ng mga disipulo ang nangyayari kaya umatras sila, mula sa butas lumabas ang dalawang dwende na masayang lumayo na tumatawa. Nalusaw ang katawan ng hari at naging anino at mabilis itong pumasok sa butas sa lupa.
Yumanig ang buong kaharian kaya lahat napakapit. Ilang sandali pa ay may katawan na lumabas mula sa butas at lumutang sa ere. Tawa ng tawa ang dalawang dwende pagkat tinanggal pala nila ang mga kamay ng katawan.
Ang mga tawa nila napalitan ng pagkatulala nang unti unti nabuo muli ang mga kamay sa katawan. Lahat ng yelo sa lupa biglang nagputukan at ang mga abo ng lahat ng itim na nilalang hinigop ng hari ng kadiliman.
Lahat ng puno at halaman sa kaharian nagsimulang maagnas. Ang lupa tumuyo at ang katubigan lahat naubos. Walang magawa ang mga disipulo kundi mapaluhod pagkat damang dama nila ang malagim na kapangyarihan na bumabalot sa katawan ng hari.
“Kung hindi kayo diyos, hindi ko alam paano kayo mananalo sa akin!!!”
--BUKAS ANG HULING KABANATA NG KWENTO...ANO SA TINGIN NIYO ANG MANGYAYARI? ISULAT ANG INYONG HAKA HAKA SA ATING FACEBOOK DISCUSSION PAGE, PINDOT DITO --
