Twinkle Twinkle 2: Bagong Delubyo
by Paul Diaz
by Paul Diaz
Chapter 27: Asul na Buwan
Ang buong kaharian ng Plurklandia nagmistulang lumapain ng mga patay. Lahat ng nilalang at tao sa kaharian halos nawalan na ng pag asa dahil di nila namumukaan ang lupang kinatatayuan nila.
Ang dating mahiwanag gubat na kay daming mga halaman at puno nagmistulang desyerto at masangsang ang amoy ng kamatayan sa umiihip na hangin. Sa gitna ng gubat nakatayo ang hari ng kadiliman at dahan dahan siya pinalibutan ng mga disipulo.
“Hindi naming alam bakit mo binigay sa kanya ang katawan niya. Hindi naming maintindihan bakit binalik mo pa kami para lang magtraydor!” sigaw ni Chado. “Bakit hindi ka sumama dito sa amin at harapin itong malignong ito? Kampon ka na ba niya?” tanong ni Sarryno na duguan ang mga kamay.
Si Paulito naglakad palayo kasama ni Monica at Anhica. Si Wookie naupo sa lupa at nagsimulang magdasal. “Pati ikaw Wookie? Tuti? Tinatalikuran niyo na ang inyong tungkulin?” tanong ni Bashito. Maski si Virgous na wala nang apoy sa katawan humarap parin sa hari ng kadiliman.
“Hmmm nag aaway away kayo? Paano niyo ako matutumba pag ganyan kayo? Bweno nakikita kong matamlay ang inyong katawan. Sugo hahayaan mo nalang ba ang mga kasama mo? Akala ko ba magtutuos tayo? Takot ka na pagkat naramdaman mo na gaano ako kalakas?” tanong ng hari at tumawa siya ng malakas.
Tahimik lang si Paulito kaya nagalit ang mga disipulo. “Bweno hindi maganda ang laban na ito pag mahina kayo. Mabait din naman ako e. Hayaan niyo ako gamutin ang mga sugat niyo, bibigyan ko kayo ng lakas para makipaglaro sa akin…wala naman gana makipaglaro pag di patas ang laban diba?” pasikat ng hari at sa isang iglap nakaramdam ang mga disipulo ng panibagong kapangyarihan. Ang mga kuko nina Sarryno at Bashito tumubo muli habang si Virgous nanumbalik ang mga apoy sa katawan niya.
“Hoy Paulito! Panoorin mo kami. Hindi kami duwag na tulad mo!” sigaw ni Virgous at agad siya nagpaapoy at tinosta ang katawan ng hari. Nagkalat ang ibang disipulo at isa isa nilang inatake ang malign.
Tanging naririnig sa buong kaharian ay ang malakas na tawa ng hari. Kahit anong sigaw ni Bombayno, kahit gano kabilis umatake si Mhigito ay di natitinag ang hari at tila nakikiliti pa ito. Sumubok bumulong ni Chado sa tenga ng hari pero ngumiti lang ito at tumawa. “O tapos? San yung punch line?” tanong ng hari.
Kahit ilang palo ng higanteng maso ni Bobbyno ay di ito iniinda ng hari. Sinbukan ni Darwino magpaulan ng mga golden balls at nabuhayan ang mga disipulo pagkat pumasok ang mga ito sa katawan ng kalaban at bumagsak siya sa lupa at nagsisigaw. “Yes!!!” sigaw ng dwende kaya lalo pa siya tinira ang kalaban gamit ang mahiwagang tirador niya.
Dahan dahan tumayo ang hari at ngumiti, “Acting lang” sabi niya at ang mga golden balls na bumaon sa katawan niya mabilis na lumabas lahat at ang mga disipulo ang tinamaan.
Bagsak ang mga disipulo at tinaas ng hari ang kanyang kamay. Mula sa lupa nagsilabasan ang mga anino at isa isang sinakal ang mga bida. “Itigil mo yan!!!” sigaw ni Paulito at napatingin siya kay Wookie na nagbigay ng thumbs up sign.
“Pakawalan mo sila at ako ang haharap sa iyo” sabi ng sugo at natuwa ang hari kaya mabilis niya tinapon ang mga katawan ng mga disipulo palayo. “Yan ang gusto ko! Makikipaglaro na ang sugo sa akin! Halika! Teka baka gusto mo palakasin din kita” alok ng hari pero biglang pinalakpak ni Wookie ang kamay niya at tinuro ang kalaban. Panandaliang nanigas ang katawan ng maligno kaya agad pumiglas ito.
Nakagalaw ulit ang hari at mabilis sinugod si Wookie pero pumagitna si Paulito. “Anong ginawa mo sa akin kutong lupa?” tanong ng hari. “Soul lock! Para hindi na mahihiwalay ang kaluluwa mo sa iyong katawan” paliwanag ng mambabarang at umatras ang hari at tumawa. “Soul lock? Ibig mo ba sabihin hindi na maalis ang kaluluwa ko sa katawan na ito?” tanong niya.
“Ganun na nga” sagot ni Wookie at natuwa ang maligno. “Oooh dapat pala pasalamatan pa kita. May kahilingan ka ba? Sabihin mo at ibibigay ko” alok ng hari ng kadiliman. “Hindi mo din ibibigay, papayag ka ba kung sasabihin kong mamatay ka?” hamon ni Wookie at tumawa ang hari. “Makulit kayo, paano mamamatay ang nilalang na di pwedeng mamatay?” bawi niya.
“Binigyan kita ng oras para magpalakas, binigay ko ang katawan mo. Tulad ng sabi ko lalabanan kita sa tunay kong lakas. Bibigyan mo ba ako ng sapat na sandali para makamit ko yon?” tanong ni Paulito at tumaas ang kilay ng maligno.
“Tunay mong lakas? Hmmm…ramdam ko ang kapangyarihan mo. Alam ko malakas ka kaya gusto kita subukan. Sabi mo may ilalakas ka pa? Sige! Interesado ako sa sinasabi mo. Magpalakas ka pero alam ko kahit anong lakas pa yan hindi mo ako matatalo” sumbat ng hari.
“Parang natatakot ka ata? Ipapatikim ko sa iyo ang sakit na di mo pa natitikman” sabi ng sugo at tumawa ng malakas ang hari ng kadiliman. “Tama na ang satsat sugo, show me what you’ve got!” hamon ng maligno.
Agad tumabi si Anhica sa kapatid niya at naghawakan sila ng kamay. “Mukhang nakita ko na ito kanina…balak mo ata ako traydorin…pero aminado ako malakas yung nagawa niyo kanina pero nakiliti lang ako” sabi ng hari.
Pinikit ni Paulito at Anhica ang kanilang mga mata at agad nagliwanag ang kalangitan. Naglakad dahan dahan paatras ang hari ng kadiliman at agad nagliyab ang mga mata at kamao niya. “Traydor!!!” sigaw niya.
May naipong malakas na liwanag sa langit at bigla ito nagpababa sa lupa. Mabilis lumayo ang hari pero agad tumayo sa harapan ng magkapatid si Monica. Kay Monica tumama ang malakas na pwersa galing sa kalangitan. Mabilis nagbitaw ng kamay ang magkapatid ang inalalayan si Monica at hinarap siya pulang buwan.
Sa katawan ng dalaga naipon ang buong pwersa galing sa langit at umaapaw na ito. “Pakawalan mo na!!!” sabi ni Paulito at sumigaw ng napakalakas si Monica at mula sa katawan niya kaparehang pwersa ng liwanag ang lumabas at nagtungo papunta sa pulang buwan.
“Bwahahahahaha mga tanga!!! Basang basa ko kayo. Iipunin ang lakas galing sa langit sa katawan niya at dagdagan pa bago itira sa akin. Bwahahahaha pero hindi niyo nakontrol at tignan niyo ang kalokohan na nagawa niyo. Ang buwan? Buti kung umabot don ang lakas na bwahahahaha” tawa ng hari.
Bagsak ang katawan ni Monica at agad siya binuhat ni Paulito at tinabi kay Wookie. Bumalik ang sugo at hinarap ang hari ng kadiliman na tawa parin ng tawa. “Ano kailangan mo pa ba ng sapat na oras? Mukhang palpak ang nagawa niyo” sabi ng maligno.
“Alam mo ba may mas malakas sa akin?” tanong ni Paulito sabay tinuro si Tuti. Lalong natawa ang maligno kaya agad tumabi si Tuti sa kaibigan niya. “Tanong ko panghuli, tapos ka na ba sa pagpapatawa? Kahit dalawa pa kayo kaya kong tirisin sa isang iglap!” pasikat ng maligno.
“Mahina ka! Wala kang ibabatbat sa aming dalawa!” sigaw ni Paulito. “Oo nga! Fafatayin ka naming! Hindi ka na makakavalik!” sigaw ni Tuti at nagulat siya pagkat nawala na muli ang mga ngipin niya at ang buhok niya inaagnas muli. Dahil dito halos mamatay na sa tawa ang hari ng kadiliman pero bigla siyang dinuro sa noo ni Paulito.
“Ikaw ang bibigyan naming tsansa…sige itira mo ang pinakamalakas mong galaw at di kami uurong!” hamon ng sugo at pati siya nagpapalit na ang kulay ng buhok at din a nagbabaga ang katawan niya.
“Tarantado ka! Sino nagsabi sa iyo na duruin mo ako at hamunin ng ganyan?!! Eto tikman niyo!!!” sigaw ng hari at tinaas niya kamay niya pero walang nangyari. Pinalakpak ng hari ang mga kamay niya pero talagang walang nangyayari, tinignan niya ang mga kamay niya at di niya maintindihan kung bakit hindi gumagana ang kapangyarihan niya.
“Anong ginawa niyo!!!” sigaw niya ang mapulang langit biglang nagpalit ng kulay. Ang buong paligid sa gubat nag iiba din ang kulay at bahagyang lumiliwanag. Napatingin ang lahat sa kalangitan at napansin nila ang pulang buwan biglang nagpapalit kulay. Ang dating kulay dugo na buwan unti unting napapalitan ng asul.
“Asul na buwan?!!! Anong ginawa niyo?!!!” tanong ng hari at lalo itong nagwala. “Yan ang kapangyarihan ng asul na bato, nilipat naming sa buwan. Kaya mula ngayon lahat tayo wala nang kapangyarihan habang may liwanag ang asul na buwan. Sabi ko sa iyo ipapatikim ko sa iyo ang tunay kong lakas, wala akong sinabing tunay na kapangyarihan. Kaya eto tikman mo ang lakas ng aking kamao!!!” sigaw ni Paulito at agad sinuntok ang hari sa mukha. Kaliwat kanan na kombinasyon ang pinakawalan ni Paulito kasabay ng isang tuhod sa baba ng kalaban.
Natumba sa lupa ang hari at napahawak sa duguang ilong niya. Sinipa siya sa mukha ni Paulito at pumutok naman ang mga labi niya. “Isa pa…sabi ko sa iyo na mas malakas ang kaibigan ko pero tinawanan mo lang ako. Si Tuti simple lang yan dati, wala siyang kapangyarihan kaya pinalakas niya katawan niya para lang makapagsabayan sa amin. Sa lahat ng disipulo siya ang pinakamalakas…sige Tuti tirahin mo!” utos ni Paulito.
“Imposible ito!!!” sigaw ng hari pero agad siya binuntal sa mukha ni Tuti at talagang nahilo ang maligno sa lakas ng kamao ng bampira. Talagang binuhos ng bunging bampira ang buong galit niya at talagang binugbog niya ang hari ng kadiliman. “Shinaktan mo ang Nella ko!!!” sigaw ng bunging bampira at napabilib niya ang lahat sa malarapidong mga suntok niya kasabay ng di mabilang na roundhouse kick.
Dahan dahan lumabas si Aneth at lumapit kay Tuti, nagkatinginan sila saglit at tumayo ang bampira at nagulat ang lahat ng nagwala si Aneth at binugbod ang maligno. Pinagbubunot ng diwata ang buhok ng maligno, di nakuntento pinatayo pa niya ito at sinipa sa may ari na talagang ininda ng hari ng kadiliman.
Nakayukong lumapit ang mga disipulo pero pinigilan sila ni Paulito. “Wag na kayo makisawsaw. Kung ano man ang nasabi niyo kanina bale wala yon pagkat nilihim naming ang tunay naming intensyon. Alam ko ganon ang magiging reaksyon niyo at pasensya na kung ginamit ko kayo pagkat kinailangan ni Wookie ng oras para mabuo ang ritual ng soul lock. Patawad, pero sana maintindihan niyo” sabi ng sugo.
Biglang lumitaw si Berto at tumabi kay Wookie, “At sa huli ang humarap sa hari ng kadiliman ay ang pinakamalakas na bampira at diwata” bigkas niya. Napangiti si Wookie pero napakamot, “Oy wag ka na magtaka mahinhin ako, ganyan talaga ate ko may pagka tomboy” sabi ni Monica at biglang nagtawanan ang lahat.
Mula sa paligid biglang nagsisulputan ang mga nilalang para makiusyoso. Si Nella tumabi kay Paulito at inabot ng bampira sa kanya ang espada. “Mas maganda ilagay sa libro pag ang reyna ng kaharian ang siyang papaslang sa hari ng kadiliman” sabi ng bampira at nanginig ang kamay ng reyna.
“Tama Nella, ikaw na ang magtapos diyan” sabi ng matandang tikbalang at tumawa ang hari ng kadiliman. Tumigil si Aneth at lumayo, nakayanan pa ng maligno ang lumuhod pero kitang kita ng lahat ang lasog lasog na mukha niya na duguan.
“Nagpapatawa ba kayo? Maaring mapatay niyo ang katawan ko pero ang kaluluwa ko makakalaya parin!” bigkas ng hari. “Soul lock” bigkas ni Wookie at dahan dahan niya nilapitan ang maligno.
“Pag ang kaluluwa hindi nakalabas sa katawan bago ito mamatay…mamatay narin ito kasama sa katawan. Kulungan ng kaluluwa mo ang katawan nay an at wala ka nang laya. Yan ang huling tinuro sa akin ng lolo ko…Soul lock…paalam” sabi ng mambabarang at biglang nanginig sa takot ang maligno.
Dahan dahan lumapit si Nella at sinipa ang katawan ng hari at itoy napahiga. Dinikit niya ang dulo ng espada sa puso ng maligno. Nanginig ang kamay ni Nella at di niya matuloy ang pagsaksak sa espada. Lumapit ang mga disipulo at pinalibutan ang dalawa, “Sige Nella wala nang ibang nakakakita sa gagawin mo” sabi ni Chado pero di talaga hindi matuloy ng reyna.
“Hindi ko talaga kaya” sabi ni Nella kaya agad lumapit si Paulito at kinuha ang espada. Nakihawak din si Monica sa epsada, ganon din ang ginawa nina Wookie, Tuti at Anhica. Sabay nila tinaas sa ere ang espada at mabilis na sinaksak sa puso ng hari ng kadiliman.
Binalik ni Paulito ang espada sa kamay ni Nella para magmukhang siya ang pumaslang sa maligno. Agad lumayo ang mga disipulo para makadaan ang reyna. Hindi nakita ng ibang nilalang ang nangyari pero tinaas ni Nella ang espada at kitang kita ng lahat ang itim na dugo sa dulo nito.
Nagsaya ang lahat ng nilalang sa gubat pagkat sa wakas natalo nila ang hari ng kadiliman. Hindi nagtagal ang kasayahan pagkat halos patay na ang buong kaharian. Tumamlay ang karamihan pagkat alam nila matagal muli manunumbalik sa dati ang estado ng lahat sa buong kaharian.
“Wag kayong malungkot! Makakaahon muli tayo. Maibabalik din natin sa dating sigla ang buong kaharian sa takdang panahon” sigaw ng reyna. “Hindi niyo na kailangan mag antay pa” bulong ni Monica at tinuro niya ang buwan.
Ang asul na kulay nito naglalaho at lumalabas na muli ang natural at tunay nitong liwanag. Dahan dahan bumabalik ang kapangyarihan ng bawat nilalang at nagulat ang lahat nang si Aneth agad nagpalabas ng pulang liwanag sa mga kamao niya.
Pinuntahan niya ang katawan ng hari ng kadiliman at binalot ito sa pulang liwanag. Umangat sa ere ang katawan at unti unti itong nalalagas at nagiging abo. Ang mga abo sumama sa hangin at nagkalat sa buong paligid hanggang tuluyan nang walang natira.
Naglakad si Monica at hinanap ang pinakamalaking puno sa gubat. Binaon niya ang kamay niya sa lupa at humawak sa mga ugat nito. Nagliwanag ang katawan ng dalaga at dumaloy ang enerhiya mula sa katawan niya papunta sa mga ugat. Ang patay na puno muling nabuhay at nakita ng lahat na may liwanag na gumagapang sa lupa at inaabot ang mga ugat ng ibang puno. Agad lumapit si Anhica at ibang diwata at ginaya ang ginagawa ni Monica kaya lalong lumakas ang enerhiya.
Nagliwanag ang malaking puno at kumalat ang kapangyarihan nila sa buong kaharian. Napansin ng karamihan na bumabalik na ang sigla ng gubat, ang mga halaman muling nabuhay at ang masangsang na simoy ng hangin napalitan ng halimuyak ng mga bulaklak.
Ilang minuto lang bumalik ang dating sigla ng buong kaharian. Ang lahat ng tao at nilalang nagsaya at magkakasamang sinalubong ang bagong umaga.
